Siste dagen i 2007

Å nei, i dag er det nyttårs afta. Å nei!!
Joda, eg meinar ”å nei”, fordi nyttårsafta er ikkje noko kjekt. Eg likar ikkje rakettar. Det har eg eigentlig aldri gjort, altså det er jo kjempe flott å sjå på. Men når folk skal skyte opp rakettar i alle slags mulige vinklar, er det ikkje så kjekt lenger, og då får ein litt støkken i seg. Ikkje det at pappa er den som skyter opp rakettane i mange ulike vinklar, men det er som regel alltids nokre andre som gjer det slik at det er stor sannsynlighet for at dei skal treffe meg i øret og sprenge trommehinna mi og alt i omegn. Derfor, eg skal aldri fyre på ein rakett, og når det blir fyrt opp rakettar, likar eg helst å stå under eit tak, under eit tre, eller å stå midt inni ei busk.
Eg er faktisk litt skeptisk til stjerneskudd også, pff kva skal ein med det? I alle fall dei stjerneskudda med farge er no heilt på tryne. Dei ryker jo berre. Og kvifor gidd folk i det store og det heile å kjøpe rakettar? Dei betalar jo eigentlig kun for å tenne på raketten før den (forhåpentligvis) fresar av garde og eksploderar på himmelen. Kvifor ikkje sjå på at andre kastar vekk pengane sine, og unngår å utsette seg sjølv for nærkontakt med dei farlege pinnane med eksplosive og ein liten spiss hatt festa til. Om ein følar så inderleg på å tenne på noko, kan ein no alltids berre tenne på nokre faklar som kan lyse litt opp, eller stearinlys, som ein sjølvsagt aldri går i frå.
I dei komande dagane blir treningsstudioa fylt opp til randen, og mange har laga seg nyttårs forsetter. Men til kva grunn? For å lure seg sjølv? Kvifor ikkje lære seg å lage seg føresetter kvar dag i staden for?
Ja, vel, det eg eigentlig prøver å seie trass i all dinna sytinga over kor skummel nyttårssafta er: ”Godt nyttår alle saman! ”. Eg skal ha det kjekt på jobb i dag, trygt inne i eit stort hus, med ein balkong med tak over. Skal du skyte opp rakettar, ta på deg alt du finn av verneutstyr, og meir enn det, og ta vare på deg sjølv!

Etter ei natt med ikkje så veldig masse søvn, var tida komen for å stå opp og reise inn til byen for å hente resten av slekta. Dei skulle reise den same dagen, så det var kjekt å få ei lita stund saman med dei før dei tok flyet ned til Sørlandet igjen. Medan vi sat der vart folket trøyttare og trøyttare, kanskje ikkje så veldig rart når vi var igjen alle saman og rydda etter festen. Klokka vart mange før vi kom heim og fekk lagt oss.
Når slekta skulle reise var neste prosjekt å få rydda opp i leilegheita til brørne mine, før vi tok reisa vidare til Innvik. Vi gjorde tidenes beste innsats og fekk ”shina” opp leilegheita på 40 minutt, så sat vi oss i bilen og bila heim til Innvik huset. Vi hadde gleda oss alle mann til å gå å legge oss, men det var så isande kaldt i huset at det å måtte legge seg ned under ei isande kald dyne, nesten var verre enn å gå rundt i huset og fryse, men etter kvart kom det seg. Men eg skal jammen sei det var godt å legge seg ned, og vite at ein ikkje hadde ting som måtte stellast i stand til dagen etterpå.

HK&PK

I dag er bryllaups dagen til HildeKristin og Per-Kristian.
Dagen starta med ein lang varm dusj, og eit voldsomt stress med å få ferdig alle tinga før vi skulle reise. Eg måtte lage til 4 knapphulsblomster, finne ut kordan eg skulle få ut talen min, finne ut kor eg skulle få tak i sikkerhetsnåler til kjolen, få informasjon om kva eg skulle gjere i kyrkja, og elles i løpet av dagen.
Vi for inn til frisøren kl 10. Då sprang eg og fekk printa ut talen, og fekk tak i sikkerhetsnåler. SÅ var det min tur å sette meg i frisør stolen. Hk var heilt roleg, medan eg stressa og var super nervøs.
Etter kvart vart håret mitt ferdig, og HK satt fortsatt i stolen for den siste make up’en, og den siste touchen på håret. Eg måtte få på meg kjolen min. Det var ikkje så enkelt aleine, for der var snøring på kjolen bak. Når HK var ferdig med hår og sminke, måtte eg hjelpe ho på med kjolen. SÅ måtte ho hjelpe meg. HK vart kjempe fin! SÅ var neste prosjekt å kome seg inn i bilen. Du store mi tid, det var no eit prosjekt i seg sjølv, og eg kjente eg grua meg til HK skulle ut av bilen neste gang, for kjolen var krittkvit, og om det kom gris på den, ville det vise skikkelig godt. Etter å ha kjørt i 10 min kom vi fram til kyrkja, og eg, eg var dritt nervøs. Hk var rolig. Vi kom oss ut av bilen og fekk komt oss inn i den vakre Borgund Kyrkje. Brudebuketten fekk ho i henda sine, pappa sto ved høgre sida hennar, brudepikene Mirjam og Miriam var klare, og eg skulle gå bak bruda opp til alteret. Då vart dørene opna, eg holdt på å begynne å grine med ein gong, eg skalv. Hk var rolig. Eg visste ikkje kor eg skulle sjå når eg gjekk bak ho, eg tenkte berre på å ikkje gå for fort for å trakke på kjolen hennnar. Så kom vi fram og PK henta ho, no var tida komen for at eg måtte ordne på kjolen hennar. Det gjekk heldigvis bra. Så skulle vi sette oss ned. Eg tenkte heile tida på å ikkje sette meg ned før bruda og brudgomen hadde satt seg. Så når presten begynte å prate kom eg på at eg hadde glømt å ta med meg dei bibelversa eg skulle lese. Eg vart endå meir nervøs, og fekk kviskra smilande til HK at eg hadde gøymt arket heime (arket som eg ikkje hadde laga til enda). Ho sa det ikkje gjorde nokon ting, og at eg skulle ta å lese noko av Torbjørn, den andre forlovaren sine vers. Eg reiste meg og gjekk mot mikrofonen, heldigvis låg Torbjørn sitt ark der. Slik vart heldigvis det problemet løyst. Så skulle dei gje sitt ”ja”, og det gjorde dei. Når songen ”deilig er jorden” var spelt og sungen, klarte ikkje eg å halde auga mine tørre lenger, du store mi tid, eg håpte berre på at dei skulle bli ferdig med å spele, og det hjelpte heller ikkje når eg satt lengst ned mot kyrkjelyden, og at eg var utrulig nervøs. Viinga var over, og folket gjekk ut av kyrkja. Neste prosjekt: få bruda inn i bilen utan å få flekkar på kjolen. Resultatet vart bra. Så for vi til fotografen, og vidare til Misjonssalen der festen skulle være. Det var god mat og masse gode kaker – trur eg, eg var svolten men hadde ikkje roa til å ete. Det hadde vore for masse å tenkt på den dagen. Men det var no like greitt, så slapp eg å sprenge kjolen. Tida var komen for å ta bilde, å nei, det var så travelt å stå å smile heile tida, eg kjente eg fekk vondt i kinna mine, men etter å ha fukta leppene og tennene eit par goner, var det heldigvis ferdig.
Det var masse koselige folk å prate med, og vi hadde ei trivelig stund saman. Bryllaups paret skulle på bryllaupsreise til London, og reiste dagen etter festen.
Når festen var ferdig var det tid for opprydding, eg er jammen gla for at eg hadde med meg tøflar, og meir lette klede å arbeide i. Etter 2-3 timar hadde vi fått vaska og gjort reint etter oss. Og så kunne vi fare heim. Den natta var eg så sliten at eg låg akkurat sånn som eg hadde lagt meg når eg våkna, eg hadde vore for sliten til å bevege meg. Og natta – eg skulle ønske den var minst 5 timar lenger.

I løpet av festen fekk eg sneke meg til ei stund med den vakre lille Julie. Jo, vi hadde det aldeles artig i lag vi. Kommuniserte veldig bra, og leika med ei dukke med ein blå hatt og kluten som ho hadde gulpa på. Den var no forresten veldig god å ha i tilfelle ho skulle gulpe på meg, for det pleier dei fleste av barna eg helde gjere, om det ikkje e gulping, så går det den andre vegen.

Godt ut i kakeetinga var det tid for meir talar, og då fant ho søte lille Julie ut at ho skulle ta å presse ut litt masse. Og det gjorde ho, med ei ganske så høglytt pressande stønning. Men så ropte toastmastaren meg fram på scena, så då måtte barnets far ta over…

Dagen før dagen

Sto opp tidlig i dag for å få henta alle blomstrane til bryllaupet. Først innom den eine blomsterbutikken – så den andre. Og fekk etter kvart plukka med meg alt det eg trengte.
Så for vi til Misjonssalen for å starte pyntinga.
Eg fant det eg trengte og brukte bla ein kake spade til å del opp oasisen.
Ein veldig god kakespade forresten, ein slik ønskar eg meg. Hehe.
Først skulle eg lage 11 dekorasjonar. 1 problem: liljene som eg hadde bestilt var ikkje kome ut. Dekorasjonane skulle ha 3 liljer kvar som då var berekna til plassen sin når dei skulle være sprunge ut. Eg fekk laga dekorasjonane halv ferdige, fordi liljene måtte settast oppi seinare, når liljene forhåpentlegvis hadde sprunge lenger ut. Derfor måtte eg snitte dei og sette dei i varmt vatn ganske så mange gongar. Så fekk dei seg ei runde under varmepumpa før eg fant ut at eg måtte sette dei mellom to spottar, slik at dei kunne får varme frå desse. Og då vart det sus i serken, men ikkje nok til at dei spratt ut, så derfor måtte dei berre plasserast i dekorasjonane, utan at det gjorde noko spesielt mykje, tatt i betraktning at dei eigentlig skulle vore sprunge ut.

Neste prosjekt var å lage den store dekorasjonen til kakebordet. Dette gjekk greitt, men her må ein også ta i betraktning at liljene skulle vore sprunge ut.

Så måtte det ei pause til – ei lang pause. Men halvstekt Grandiosa, som var utrulig god og mettande!! Og ei pause i sofaen då eg berre måtte tenke over kva slags ansvar eg hadde tatt på meg. Les føljande avsnitt:
Neste prosjekt var å få ferdig brudebuketten. Ja kordan skulle eg få begynt. Fordi eg har aldri i verden laga ein brudebukett før. Og eg har heller ikkje sett på nokon lage brudebukett, og eg har heller ikkje sett så mange brudebukettar før heller. Kva i alle verdens dagar hadde eg sagt ja til. Eg prøvde å halde roa for ikkje å uroe bruda, eller i det heile vise min store usikkerheit til alle dei andre folka som var rundt om kring. Ditta her kom ALDRI til å gå. Eg måtte vente med å gjere noko som helst til alle folka hadde gått. Og det gjorde eg. Men den vordande bruda vart igjen. Eg begynte å stikke inn i oasisen, og kjente pulsen steig etter kvart som eg dreiv å skulle lage buketten. Men du verden, den vart slett ikkje galen, den falt veldig i smak hos bruda, og det var godt. No kunne eg endelig slappe av.

Neste prosjekt: Lage 2 bukettar som skulle stå i kyrkja. Det gjekk veldig greitt, og var fort gjort. Tatt i betrakning at ikkje liljene var sprunge ut.

Neste prosjekt: lage 4 halv ferdige knapphulsblomar
Neste prosjekt: Rydde opp og moppe golv.
Så kunne eg og den vordane bruda fare heim til hybelen min, for å sove, trudd eg. Men då kom eg på at eg måtte finne smykke og øyredobbar til dagen som skulle kome. Pluss at eg kom på at talen min ikkje var printa ut, oj kordan skulle eg få tida til å øve, jaja eg fekk ta det på rak arm og forsøke så godt eg kunne når tida kom for at eg skulle tala, pluss at eg kjolen, som eg har prøvd før, viste seg å være 10 cm for lang. Eg måtte fram med saks for å klippe underskjørtet, og sida eg ikkje tørte å sy, så måtte eg kjøpe sikkerhetsnåler dagen der på, for å forsøke å få den 10 cm kortare i alle fall slik at eg ikkje skulle snuble.
Mange tankar i hovudet den natta før eg fekk sovna. Bruda var rolig, kanskje det ikkje var så lurt at ho overnatta med meg, sida forlovaren liksom er den som skal forsøke å roe ned personen som skal gifte seg, ikkje omvendt? Men det gjekk bra. Ho sovna fort slik at eg kunne ligge å gruble litt til over korleis tinga skulle bli gjort på den dagen som allereie hadde begynt sida klokka var godt over midnatt og vel så det.

Frisøren meg

Ojojoj, i dag skulle egentlig mamma klippe lillesøstra mi. Men så fekk ho ikkje tida til det før dei reiste til Ålesund. Ho sendte oppgåva vidare til meg. E ho alldeles riv ruskande galen? Ho veit no det at ingen har tørt å sleppe meg laus på håret deira fordi eg e så vimsete. Men ja, eg tar jammen utfordringa eg – det er ikkje meg det går utover om resultatet blir katastrofalt. Det er mamma si dotter, og pappa si dotter, siden ho ikkje er myndig så er det dei som er ansvarlege for ho.

Menmen så fant eg ut at det å klippe andre ikkje kan være noko særlig stor sak. Eg har no vore med frisøren før og har sett korleis dei har gjort det med meg. Eg henta sprayflaske, kam og laken. Så begynte eg…lett som en leik tenkte eg mens eg dreiv å klippa. Men så, så finne eg ut at eg har klipt skeivt, Mirjam hadde hatt hovudet skeivt. Eg måtte begynne på nytt igjen – etter å ha klipt ei lita stund skulle det være i orden. Men til mi store forbausing vart det skeivt igjen, kammen var nødt til å være bøyd eller noko, for eg klipte no beint eg selvfølgelig. Stakkars Mirjam såg riktig nok så bekymra ut, mens eg berre satt å fniste bak hovudet hennar. Eg følte meg no litt proff då, der eg satt å dro i håret, klippa og kamma litt, før eg tok ein større jafs med hår som eg gjekk laus på. Mirjam kom stadig med bekymra ”Maaaritaaaaa”- ord, mens eg berre smilte tilbake. Tilslutt tørte ho ikkje ha augene opne meir.

Til slutt orka eg ikkje klippe meir, eg var jammen lei, dessutan vart det berre kortare og kortare. Men til mi store overrasking vart resultatet veldig bra!! Fekk faktisk klipt det opp litt og, sånn at ein ser at det er fleire lag med hår som ligg oppå kvarandre. Kult, eg veit nesten ikkje om alt av det var planlagt ein gong, men pff det ser bra ut. Det er no ganske godt at resultatet vart bra sida eg brukte 2 timar på det!! Neste prosjekt: brørne mine… Haha

 

Glade jul, heilage jul

Eg våkna opp av tidenes regnvær ute, snøen har regna vekk, og det er mildt og fint ut, 8 grade faktisk, nesten sånn at eg får lyst til å gå å bade.
Vi har nettopp sett ”Tre nøtter til Askepott” og ”Reisen til julestjernen”. I stova sitte karane og knekke nøtter, til mamma si store glede som alltid er den første til å merke at det er fullt av nøtteskal på golvet og i sofaen. Her i den andre stova sitte eg og digga litt musikk, fæncy takt, og god tekst, eg føla faktisk veldig for å gå ut på ein joggetur, men nei, det skal eg ikkje. Av og til er det berre så godt å berre fare på ein tur, der det berre deg, og ingenting som forstyrra tankane dine, du kan gå rundt om kring og berre prate med deg sjølv og synge….ja nok om den saken hehe…
No fylle snart ribbelukta heile huset, og den vanlige samtalen om ribba er vatna godt nok ut, eller om den er for salt, byrjar snart, ”Den kunne godt ha vært i vann en dag til, for den var i saltaste laget”. Men eg trur kokken berre er litt beskjeden, for maten er veldig god!! Den samtalen, setninga som du veit kjem, den får deg jammen i julestemning.
Katten har funne favoritt plassen sin i huset, ikkje framfor peisen som nåkken andre jule klisje, men han har heller tatt plass under juletreet.
Seinare i kveld skal eg på nattevakt, så då forlet eg familien for å hjelpe svake og sjuke. Åh det høyrast så fint ut Så då skal eg jobbe frå kl 22 til 08 i måra. Eg får vel litt selskap av radio folka, og ved å sjå inn vindua til folk der familien er samla og ete mandarina. Nei, eg skal ikkje klage, eg har det fint! Det er ikkje alltid slik at ein får den typiske julestemninga, men det er vel eigentlig ikkje snøen som tel, eller mandarin lukta, eller all maten som er det viktigaste. Mange gongar er det lettare å fokusere på kva som manglar, for eksempel snøen, enn kva vi eigentlig er så heldige at vi har, og som vi har fått!! Hugs på kvifor vi feirar jul, og kva jula eigentlig handlar om. Det er stort. Så då vil eg ønske alle der ute i verden ei riktig fin og velsigna julehøgtid!

Ei trådlaus forvirring

I dag har eg jammen hatt det artig. Vi har sotte her i stova med to lap-toppa. Der den eine har trådlås mus med sånn greie som ser ut som om ein minnebrikke. Eg tok musa og sat meg ned med mi maskin tvers over den andre personen som sat med den andre maskina. Slik at eg fekk kontroll over den andre maskina. Eg nemnte litt om diverse virus som hadde infisert ei rekke datamaskinar i Noregs land, og tok over styringa på musa slik at det nesten ikkje gjekk an å styre den dit ein ville. Så begynte eg å ta kontroll over den andre maskina. Haha må sei det var vanskelig å halde maska når eg såg kor irritert den andre personen blei. Eg kom stadig med tips om kva som skulle bli gjort for å bli kvitt virus programmet, men når tipset blei å halde seg for øra og skjegle med augene, fant dei ut at det måtte være noko tull.  

Feed me

ÅÅÅ jul med din glede. Det er så deilig å være heime med resten av gjengen her i vikja no! Ditta her e virkelig ferie! Mamma e komen i morsrolla for fullt då ho må ta vare på alle 5 barna, og i allefall dei 4 som har flytta heima i frå, med å ”stæshe” opp bordet til ei kvar tid, og ikkje la det gå så veldig lang tid mellom måltida. Her e det om å være konstant mett heile dagen. Eller så mette at du eigentlig starta neste måltid på full mage, mamma da, du gjer oss tjukke! Men du e go da, og det er maten din og Dessutan er det veldig koselig når nokon likar å stelle fint i stand til deg. Elles e det rart å være i eit hus som er varmt, som blir varmare og varmare til det plutselig blir så varmt at du får fullstendig panikk, og plutselig legg merke til at alle kleda dine verkar som glava som ikkje klør, men som er bare veldig veldig veldig varme. Elles så har eg det fint
I dag har eg vore på jobb, og kjørt innover mot Olden. Å det var skikkelig fint ,trea var fulle av krystalla og dei glinsa så fint, derfor så kjørte eg med fjernlysa på når eg eigentlig ikkje trengte det. Det var så kaldt og friskt i dag tidlig, at eg nesten ikkje klarte å styre bilen – altså pga at rattet var så voldsomt kaldt! Radioen sto på full guffe mens eg dreiv å gaula på alle andre slags sanga enn dei som gjekk der, vifta sto på og bråka meir enn ein bulldosar, og bilen bråka meir enn det igjen fordi eg dreiv å feilgira og rusa den. Trur eg skulle kjøpt meg ei miljøkvote før eg for på dinna turen der…
Men det gadd eg altså ikkje, kankskje eg skal gje det til nokon neste år? Kanskje det blir sal i januar, så eg avventa heile innkjøpinga.

God jul frå Moa

Det skal ikkje alltid være like greitt, for kvart år så går eg på den samme ”fella” om og om igjen. Det pleie å starte ved dat eg går intetanende om kring på Moa for å få kjøpt dei første og siste julegavene som eg aldri fekk begynt på, datoen er rundt 21 desember. På moa er det duka opp med fult kaos, folket stoppar rett etter rulletrappa sånn at det blir ei einaste stor overbelastning for rulletrappa, og det blir vanskelig å gå bakover i rulletrappa når det er folk bak deg som ikkje har oppfatta at det står folk rett nedenfor trappa. SÅ då må ein berre ta sats for å komme seg igjennom den tette proppen med folk. Når ein har komt seg ut av denne, er det alltid folk som står på kvar si side av ”vegen” og gaular til kvarandre, men det er jo berre greitt å få renska opp litt i ørene, for dei ropar jo så høgt til kvarandre at dei vibrasjonane som blir sendt inn til trommehinna mi riv med seg det meste utav dritt og lort og ørevoks på veg ut, så takk til Moa for den årlige opprenskinga. Når eg skal gå over gang brua ana eg fred og ingen fare, før nokon framfor meg alltid møta på nåkken bekjente som går den andre vegen, dette resultera selvfølgelig i eit brå stopp, og slik har ein ny folke-propp blitt danna på Moa. I full panikk, fordi det er sikkert 30 grader i den overgangen, får eg bana meg fordi folka og prøver så godt eg kan å smile for ikkje å ”komme her og komme her” når eg bana meg igjennom. Heilt på slutten av overgangen kan eg puste letta ut, senke skuldrana og kikke ut på kor flott det er med alle lysa ute, men eg gløyme stadig vekk den same leksa. For når eg ser ut av vindauget så ser eg rett på ein nisse som klatrar opp på ruta…WÆÆÆ eg kjenne eg gjer det same like lange bykset kvart år, og eg blir like flau slik at eg må forte meg inn på Cubus og late som ingenting, men det går aldri. Eg trur folk kan sjå på meg og sei ”sjå, sjå, der e ho der som er så redd for han nissen”…Så då går eg inne på Cubus og ler for meg sjølv. Det er jo veldig bra, ingen folk som ser rart på meg, og når eg tenkar over kor dumt det er å gå å le høgt inne på ein butikk heilt åleine, jo då må eg berre le enda meir, og sånn skjer det kvart år. GOD JUL FOLKENS!

Utdritingslag

Då var det endelig duka for utdritningslaget til ho Hilde. Jess jess, eg følte eg måtte finne på noko skikkelig sprell, men så når eg hadde prøvd å tenke fram ein del tankar, så syns eg så synd på ho som måtte gjennomføre dei, at eg rett og slett fant ut at vi berre skulle reise ein gjeng og ete ingen andre ringare plassa enn ”Sjøbua”. Men så syns eg no alikavel at eg måtte finne på nåkke sprell. Så då fekk eg lånt eit trekkspel frå Skarbrevika.
Ho hadde null aning om kva vi hadde i planane, og trudde vi skulle sjå på nåken vasa inne i byen (??) då eg slapp bomba. Ho sa ein gong til meg, at noko av det flauast ho kunne tenkt seg var å spele trekkspel på gata i Ålesund, pga at det pleier å stå nokre folk å spele, ho fekk heilt sjokk når eg sa det, og eg såg at ditta her var noko som fekk magen hennar til å nesten ville kaste opp.
Eg fekk søss til å stille seg opp midt i gata å spele julesanga , og synge til. Ho har aldri tatt i eit trekkspel før, noko som folka på gata fekk erfart, då dei gjekk over på andre sida av gata når dei måtte gå forbi plassen ho sto på. Kanskje ikkje rart, eg og hadde sprunge om eg ikkje hadde kjent ho, eller rettare sagt: eg og hadde sprunge der i frå om eg ikkje hadde måtte filma. Eg syns litt synd på ho, men ho greidde det utmerka, min definisjon på utmerka er ikkje ”veldig bra musikk og song”, men bra innleving, for det var bare å dra i trekkspelet med den same lyden heile tida Etter det så skulle vi på Sjøbua og ete. Pga at resten av teamet var litt seint ute måtte eg prøve å drøye ut tida litt. Stakkar Hilde, ho var livredd for kva eg skulle finne på no, og eg gjorde det vel heller ikkje noko betre då eg fekk ho til å frykte at alt kom til å skje med oppførselen min. Ho forsikra meg om at ho hadde mobilen i jakka, og eg trur ho var veldig veldig redd for at eg skulle skubbe ho ut på sjøen eller nåke sånn..off stakkars lille…Eg fekk tatt ho med inn på restauranten der dei andre sat og venta. Ho vart veldig letta over å sette seg ned, men eg trur ho bar med seg skepsisen til kva vi hadde vidare i planane.
Etter eit heilt fantastisk måltid, for vi ein tur på Lyspunktet og avslutta med ein kaffi, og masse artige og trivelige samtala. Eg trur alle synes det var ein koselig kveld, og alle vart godt mette.

Eit tips,eller 2 pr.år kanskje?

Ja, no e den andre bursdagen min over for i år, og eg må sei det, eg e mektig imponert over alle helsingane eg har fått - faktisk endå fleire enn kva eg fekk på den ekte bursdagen min i Juni. Men det har no vore skikkelig koselig å fått så mange "ha ein fin dag" meldinga.
Og det funka, eg har hatt ein veldig bra dag.
Jaja då var det å måtte svare på alle gratulasjonane då... ditta her kjem til å ta ei stund ditta her, så derfor må eg korte ned bloggen min i dag!
Dagens lærdom: Om du har ei tung og kjedelig periode og treng oppmuntringar, så tek du å tar deg ein bursdagsdato til, og legg det til ein av dei næraste dagane. Om du er ekstra lur kan du og legge ut ønskeliste!!!

7 ønsker

Eg tar utfordringa di "Forgjengeligeting"

Mine 7  ønsker:

• at eg kan være eit synelig brennande lys i ein grå kvardag
  
• at eg skal lære å jobbe meir med meg sjølv, ikkje forvente at alle andre skal forandre seg
• lære meg å være takknemmlig over små ting, som betyr så masse
• at eg skal minske, og gjer plass til ein som er så mykje større
• at eg kan få sjå tydeligare kva eg kan gjere for dei rundt meg
• å elske min neste som meg sjølv
• være flinkare å sei positive ting til andre, slik at dei blir bevisst at andre legg merke til det positive dei bidrar med, eller er.

Ditta her var egentlig ganske vanskelig, det er mange ting ein ønske, men ja, skriv ned 7 ønsker, og sjå kva du kjem fram til.
Eg tek å sende utfordringa vidare: skriv ned på bloggen din, 7 ønsker, og send den vidare...

Bursdag?

Eg e så rar. Fordi det var så kjedelig å lese til eksamen så måtte eg finne på nåke tull. Og då måtte rett og slett spøken finne sted inne på Facebook. Og den tullen eg syns va så genial e ikkje så genial alikavel, den er bare heilt poenglaus...men ja iallefall...Facebook er ei internett side som rett og slett blir brukt alt for masse, ja eg må vel sei at eg er ein av dei...men det har no seg sånn at ein kan legge inn datoen for då ein har bursdag, og då vil vennane din automatisk få beskjed om dette når dei logga seg på...litt sånn teit, for det er jo ingen som egentlig huska at du har bursdag, det er bare det at dei får beskjed om at du har bursdag, og føla dei MÅ gratulere deg fordi dei veit at du veit at dei har fått beskjed om at du har bursdag...så då tok eg rett og slett og bytta fødselsdagen min med ein anna dato: 19.desember, hurra for bursdagsbarnet i dag-meg! Det er jo koselig når folk huska på deg da, eller gratulera deg med dagen sjølv om du ikkje har bursdag. Men det er enda bedre når folk stilla seg tvilande til datoen, og faktisk huska på kortid du egentlig har bursdag:) Bursdag - for eit utrulig rart ord forresten!!!
Jaja på ein måte så kan eg vel sei det at eg har følelsen av å ha fødselsdag, for på ein fødselsdag då blir ein jo rett og slett fødd, og eg har vel egentlig blitt eit heilt nytt menneske no når eg har fått levert frå meg eksamensoppgåvene og fullført den skriftelige eksamenen - altså starten på eit "nytt" liv -altså fødselsdag.... ja eg veit det, sjølv om eg har prøvd å forklare så er eg rar:) hehe

"Feri"

Eksamen er vel overstått, mappaeksamenen er ferdig og klar til å bli innlevert i måra.
Sagt på god Ålesund dialekt, men ein overdreven slash med nasonal-lyd: E sir bare feri!!!

Ola og Kari

Nybakt skive med brunost høvla av den fæncy ostehøvelen, Kvikk lunsj, Se&Hør, kongefamilien og stortinget, lusekofte og ullsokka, rømmegraut og spekemat - litt av det mange tenke om å være typisk norsk. Noreg er eit fantastisk land, ingen har flottare land, ingen har flottare kultur, ingen har betre folk, vi er rett og slett BEST…hmm tja nokre er vel så rare at dei trur det…
Om det er ein eller anna songar eller eit populært menneske som gjer det bra for tida, så gjer folk alt dei kan for å finne ut om personen har eit eller anna norskt gen. Og har personen det – jo dess betre blir det dei kan skrive om personane – for han er jo norsk. ”Tipp tipp oldemora til Ola-Utlending, Kari Nordmann, emigrerte frå Noreg til Amerika då ho var gravid og 19 år. Ho forlèt familie og vener for å prøve lykka over det store havet. Ola-Utlending har lengta lenge etter å spore opp røtene frå Noreg, som han lenge har hatt ein lengsel om å ein gong oppsøke familien...” Ved å ta eit lite fint bilde frå det idylliske Noreg sitt bondelandskap, kanskje med ei ku eller noko sånt, så har dei forsida på avisa klar! For ei fantastisk historie, Kari Nordmann, som gav opp livet sitt med den gode fattige familien for vidare å tenke på framtida til barnet og hennar eiga framtid. Nesten sånn at du har lyst å begynne å grine over kor flott ho Kari Nordmann var, og det ho var villig til å gjere for det lille barnet.
Men kanskje Tipp tipp oldemora til Ola-Utlending, Kari Nordmann, eigentlig var ei jente som vart kasta ut av landet, fordi ho tente på alle trea og alle fjøsa ho såg, for så å velte alle kyrne, stele all mjølka og lage ost og fløte og selje det til dyre prisa sånn at ho vart rik, og kunne kjøpe seg ein diger båt spesial bestilt båt frå Tyskland, slik at ho kunne fare over til det nye landet, med mange fjøs, og endå fleire tre. Og ho var slettes ikkje gravid – ho var bare blitt stor om vomba fordi ho hadde ete så masse ost og fløte, fy for ei fæl dame! Før ho reiste så tvinga ho 24 personar til å være tenarane hennar, dei måtte skure golvet på båten kvar dag, morgon og kveld, dei måtte lage fløtegratinerte poteter og fiskegrateng med ost på toppen til ho kvar dag, mens dei sjølv måtte nøye seg med tørt brød med sveitt brunost. Ditta her derimot, det kan avisene skrive om Ola-Utlending blir stoppa i fartskontroll og får ei bot.

Om eksamen

I måra e det endelig eksamen, det skal bli godt å få tømt haudet for det som er der, eller for det som skulle ha vært der! SJølv om det ikkje blir heilt skikkelig ferie før på onsdag kl 12 når mappeoppgåva er levert inn, så er det ferie alikavel i måra! Det skal bli så godt det!
Ditta her e faktisk en av dei eksamnana eg har stressa minst til, faktisk så har eg ikkje stressa i det heile tatt, det kan no bety fleire ting det:

• at eg ikkje bryr meg om eksamen
  
• at eg kan alt
• at eg ikkje gidde å stresse, og tar det som det kjem
• at eg ikkje trur det er juleferien snart, eg håpa berre på at eg skal våkne opp frå den teite eksamens draumen
• eg trur eg kjem til å få ei faglig openbaring når eg får utlevert oppgåvene
• spørsmåla er så enkle at eg ikkje treng å kaste vekk tid på å lese

Ja, dei vanlige tankane mine, men heldigvis har eg forebudd meg, men eg har stor trua på nokre av dei punkta som er nevnt over her...hehe...

Kven veit?

Når eg hadde lagt meg for å sove i går så la eg merke til at himmelen for "totally" skyfri, så då måtte eg ligge å glane litt på alle dei fine stjernene der oppe. Etter nokre sekund såg eg eit stjerneskudd, og etter ei lita stund eit til...åå det var så fint det! Så såg eg eit stjerneskudd som blinka grønt - men det var ikkje eit stjerneskudd alikavel, fordi det var sikkert bare eit fly som skulle til Grønland eller nåke sånn....Så før eg fekk tida til å sovna hadde eg sett 6 stjerneskudd :)
Ein ting eg har tenkt på, som det sikkert finnast eit svar på, er korleis folk veit at ei stjerne egentlig er ei sol langt der ute, for om dei er så uendelig langt ute i verdensrommet, kordan har dei då funne fram til at det er ei sol? Ta for eksempel ”planeten” Pluto, det er jo ingen mann, dame, pensjonist, sjukemeldt, voksen, ungdom, barn eller spebarn eller ka det no enn måtte være som har vore der, heller inga romferge, så alt ettersom eg veit, så kan det hende det er ein form for gassballong som er der og svirra rundt i bane, med litt jord og søle på? For kven veit egentlig kor alle gassballongane reise etter at dei har glidd ut av den snart skrikande ungen si hand? Ingen veit heilt sikkert…trur eg…
Åå eg huska eg mista min første gassballong, ein papegøye, kom heim frå Strynemessa og var ein så utrulig stolt eigar! Så, like ved hushjørnet, ved den stinkande kompost dunken, mista eg taket på det grøne bandet, og oppover for papegøyen…eg grein og eg grein! Derfor så er det alltid så trist å sjå når ein ballong er på veg opp mot verdensrommet…

Svin!!!

Etter ein lang dag på skulen, på ein laurdag, då eg er i modus "helg =fri frå skulen, ikkje bruk dagen på å lese", var det godt å kunne stikke heim etter ein dag på 8 tima, med masse masse pausa, og mandarin eting.
Når eg for måtte eg no bortom Spar ein tur for å kjøpe meg noko ferdig middag, altså ikkje Fjordland, for det gadd eg ikkje å måtte lage til, alt for masse ork, det skulle være ferdig mat, type varm mat. Så då falt valget på ei eller anna gryte med kjøtt i, type svine kjøtt. Når eg kom heim var det stor stas når eg dekka på bordet til meg sjølv og eg smilte over tanken på at eg slapp å gjere noko forberedelse til måltidet, bortsett frå å dra ut stolen og ta av lokket på boksen. Så skulle eg begynne å ete, men off eg må sei at eg vart ganske så skuffa. Altså maten den var varm den, og det smakte ganske bra, men kombinasjonen av svine kjøt og pasta var ikkje heilt bra, kanskje mest fordi konsistensen på pastaen minte meg voldsomt om flesk, og sida pastaen ikkje smaka så mykje, så trudde eg heile tida at det var flesk eg gafla i meg, så då måtte eg nesten bare svelge ned utan å tygge så veldig masse, fordi konsistensen var ikkje heilt på topp! Og då vart det litt sånn at eg grua meg til den neste munnfullen eg skulle ta…Men mett vart eg, og eg slapp oppvasken, og eg slapp å lage det sjølv, noko som eg kanskje berre hadde blitt enda meir misfornøgd med, så dagens lærdom: vær takknemlig over den maten og den middag du får, sjølv om det eigentlig minnar om ein fleske-kompott!
Nei off, sjå bildet da, eg har ikkje lyst til å ete svin meir, sjå kor fin den er då! Oh-no, tenk om eg har ete mammaen til ein liten sånn grisunge, sånn at ungen blir heilt aleine slik som ”Heldiggrisen Babe”, så dør den nesten fordi den savna mammaen sin så masse at den ikkje greie å ete, og dør av underernæring!! Nei off.

Å sove, sover, skal sove, må sove

Etter å ha hatt ein lang dag med alt for masse lesing fant eg ut at eg berre skulle ta kvelden tidlig...klokka var ikkje meir enn 2000, men eg fant ut at det var like greitt å sove godt ut til den nesten dagen....så vokna eg, før klokka ringte, du store mi tid - ditta her skulle bli ein bra dag, for eg var fullstendig utkvilt, Fit for fight liksom. Eg skulle skru av vekkerklokka, og då til mi store overrasking fant eg ut at klokka ikkje viste meir enn 23.34!! ÅÅnei! No altså!!Ditta her går eg ikkje med på, eg skal sove, eg SKal sove, eg må sove, eg MÅ sove, søve eg no? Nei, ikkje enda, men snart...noda, søve eg? Neida sånn låg eg, heilt til eg var blitt så sliten av å tenke på ditta her at eg sovna klokka 0345. Ja, og når eg våkna klokka 11, då var eg trøtt da! 
Skikkelig skikkelig trøtt!!

Handa mi

For å kunne koble heilt av med lesinga er det ingenting som er så godt som å gå ut ein tur. Eg gjekk ned i fjøra vår, ned til det grå naustet som spegla seg i det klare vatnet, og dei to små øyene som eg ein gong skal komme meg ut på...
etterkvart fekk eg selskap av Paazan. Han er no ein going, følger meg overalt liksom ein liten dum hund. Så pleier vi å springe om kapp det siste stykket bort til huset...han vinne alltid, sikkert fordi han blir livredd når han høyrar lyden av dei bly tunge skritta bak seg....
Sat meg ned når eg kom inn igjen og skreiv eit dikt...

Handa mi

Ein lengsel så stor at det trykker
Eit sakn så stor at eg er tom
Ein tomheit så stor- eg høyrar ekko
Eit ekko så høgt at eg blir redd

Kom ta handa mi, gå ved mi side

Ein lengsel så stor at det trykker
Eit sakn, men eg er ikkje tom
Den tomheit som var – den er borte
Ekkoet stilnar – eg får svar!

Du greip handa mi, du er alt hjå meg

Eit hjarte, eg løfter det til deg Far
Eit liv, eg ledd det ned for deg
To auge, Herre opne mine auge
To føter – lei du mine steg

Du greip handa mi – du er ved mi side
Herre, du gav svar, du leier mine steg
Far, din kjærleik, eg takkar for di nåde
Du greip handa mi – du er alt hjå meg

Marita'07

Eit udyr!!

Det er utrulig godt å våkne opp til eit varmt hus, men når døra inn til kjøkkenet blir åpna, er det nesten som om eg skulle lata opp ei dør til nord polen! Skikkelig kaldt, så då må eg til å fyre i peisen... har hatt det ganske koselig framfor peisen, kjenne nesten at buksa smelta inn i leggane fordi det er så varmt, det varma godt! Turen gjekk ein 2-3 gonge til vedkjelleren, å der inne er det mørkt og det er sikkert masse edderkoppa der inne...i dag når eg skulle inn å hente ved såg eg noko merkeleg...dørkanten på døra hadde aldeles blåst av hengslane...jaja det blåste no kraftig den natta så eg fant ut at det var vinden som hadde vore å gjort hærværk på døra...når eg fekk studert litt meir nøye, la eg merke til at det var nokon som hadde prøvd å grave seg inn i kjellaren, altså nokon= eit dyr. Eg rygga litt vekk frå døra, og psyka meg opp til å ta av låsen og sparke døra opp...men døra har glidd litt ned sånn at den stoppa av golvet når den var sånn halv åpen....Eg turte ikkje gå inn, så eg kasta Paazan inn i stadenfor, sånn at det dyret som hadde gravd seg inn åt han og ikkje meg....men han kom traskande ut igjen etter litt, så då tørte eg å gå inn. Det var ikkje noko villdyr der inne! Eg plukka med meg litt ved, og hadde ein pose over handa ifall det skulle være nokre ekkle krypdyr på veden... Og der, ut av ingenting, fekk eg auge på dyret!! Eg kasta ved skiva i gulvet og hylte som ein vill sau, før eg sprang ut av vedskjulet med "vedbøtta" på sled....Det var eit digert dyr, som hadde festa augene i meg, og skulle til å angripe...det var bare så vidt eg kom meg unna...Eg forta meg inn, og såg over resten av veden for å sikre meg om at det ikkje var fleire dyr, type edderkopp, som var på dei...

KatjaKay og BenteBent

Siden det er desember, og siden eg ikkje har TV på hybelen så må eg jo berre sjå på barne-tv, spesielt siden det er så koselig med julebarne-tv! Men eg vart ganske skuffa, for det var super-kidza eller nåke sånn, og det var jo bare skikkelig elendig!!! Nei eg fekk nok av Gaupa Gisle som berre var dum. Men eg skal ærlig innrømme at eg holdt på å le meg skakk av "Bente-Bent og Katja-Kay", sjølv om det er noko av det mest poenglause barne-tv som nokon gong er laga... For å sei det sånn, så driv dei ikkje med noko kjønnskamp med namna sine, kvifor ikkje møtast på halvvegen?
Så har eg no kost meg med handball VM, åhh det er så teit at det alltid skal være VM når det er eksamen!! Menmen, det er jo ikkje kvar dag det norske laget spela, og kampen tar ikkje så lang tid, så eigentlig gjer det ingenting alikavel at det er i eksamenstida...

Monsterhuset

Når eg sat å åt frukost i dag, sat eg å kjente på kordan sola varma bittebitte littegranne gjennom ruta, og då med eit fekk eg auge på det raude dukkehuset som sto på tomta til det tome nabohuset! Eg måtte stopp å tygge, var nesten som om maten datt ut av munnen og ned på bordet...der er det, det huset som dei har brukt i barnefilmen "monsterhuset". Nei fysja meg, eg er glad eg ikkje har sett den filmen sjølv om det berre er ein barnefilm, for eg hadde sikker blitt livredd om eg hadde visst kva mosterhuset var i stand til å gjere...heldigvis var ditta her berre eit dukkehus...men det ser ut som eit monsterhus!!!!!! Wæææ

Beware of the cat

Endelig i hus? Tja, eg må vel kanskje seie det trass i at det var 3 (TRE!!) grader når eg kom i går! Det var mørkt, kaldt og veldig mørkare og kaldare enn ka du kan tru! Eg fekk komt meg i hus, satt på litt lys, varmepumpa på max-speed, før eg fant ut at vatnet var slått av...då måtte eg ut av huset og ned i kjellaren for å skru på...Åhh eg var modig altså!! I går la eg meg faktisk kl 20! Det var rett og slett så kaldt at eg det var like før auga mine fraus til is! Så då var det rett og slett ikkje nåkå å sitte oppe for. Har no fyra i peisen i dag, og fått det godt og varmt her:) Dessuten så har eg laga lasagne, til ein heil familie på ca 14 stk!! Eg seie berre: fryseboks er bra å ha! Paazan er faktisk veldig god å ha her, hadde ikkje den dumme ukastrete hannkatten vore her, så hadde eg vore skikkelig redd trur eg...sjølv om eg ikkje er så veldig uredd sjølv om han er her heller...men katten fungera bra!!

Lastebil/trailer

Då blei det etter masse fram og tilbake endelig tid til å reise...eg skulle egentlig satse på å være framme før det vart mørkt, men eg kom meg ikkje frå Ålesund eingong før mørket låg som eit dekke. Godt på veg, rettare sagt midt på Vegsund brua så svikta vindusviskerane meg - igjen! Mot meg kom allslags trafikk, og mesteparten besto av store trailera/lastebila(kva er eigentlig forskjell på desse to, eller er det forskjell), slike transportmiddel som etterlet ein god del med vatn og salt på ruta....eg fekk funne fram til ei busslomme og tørka av ruta - med ein serviett!! Det å komme seg ut og inn av bilen var eit einaste stort ork, for katten prøvde å komme seg ut for å flykte. Som vanlig satt han og mjaua verdas styggaste mjauing i si største fortvilelse over det å måtte være med på bilkjøyringa. Eg kom meg omsider til ferja. Eg såg ei dame i bilenframfor meg sat på viskerane sine og spruta litt spylervæske på ... åhh ho tar det som ein selvfølge tenkte eg, mens eg prøvde å holde humøret oppe under all dinna forferdelige mjauinga...eg måtte stoppe 2 gongar til å tørke av ruta...off eg begynte å bli flau...det føltest ut som om dei som kjøyrte forbi trudde eg dreiv å pussa ruta, og jo eg gjorde vel eigentlig det og...Ein lastebil/trailer( åhh kva er forskjellen?) kom kjøyrande forbi, og spruta mass drit på ruta sånn at eg fekk fullstendig panikk ettersom eg ikkje kunne sjå ein ting ut ruta, eg måtte rulle ned ruta mi og pusse med servietten...men heldigvis kom eg meg fram, bildet er forresten etter den traumatiske hendinga...åhh det skal bli godt å sove, og sleppe katten si mjauing på ei stund!!!

Isolat

Då skal eg straks, veldig straks fyke til Fosnavåg å være der å lese fram til eksamen...
Skal bli godt å kunne trekke seg vekk frå byen og berre høre på knitring frå ovnen og kjenne stillheten senke seg. Svak instrumental musikk, mens stearinlysa blafra litt i vinden frå varmepumpa, kakaokoppen er godt planta i henda mine mens eg kjennar at den er glovarm slik at eg må sette den frå meg...Hærlig!!!! (ikkje å brenne seg da selfølgelig)
så ligg jo huset ganske greit til, ingen naboa som bur heilt opp i huset, ingen bila, ingen lyktestolpa - ganske mørkt egentlig. Og der skal eg være no i 2 veke...off eg kjem til å bli skikkelig redd når det blir mørkt og når eg skal legge meg...så da kjem eg til å bli skikkelig sprek når eg skal springe opp heile trappa så fort og så stille og med så få trinn som mulig...
Men det tåla eg:)
Ha ei fin adventstid alle mann og dame! Det skal eg:)

Gule hanskar

I dag har eg vaska opp...hurra...Har faktisk funne ut at det er mykje kjekkare å vaske opp når ein har dissa fancy gule oppvaskhanskane på. Det gjekk faktisk som en draum. Like før eg tok å vaska opp alt eg hadde inne i skapa...sånn går no dagane.
Veldig greit å kunne ta på det varmaste stille på krana, uten å bekymre seg for å brenne seg!
Oppvaskhanskane e faktisk ganske så praktiske, og kan brukast til så mangt, eg har feks nytta dei når eg har vore ute å fiska...praktisk sånn at ein slepp å bli grisete på fingrana- men kanskje litt dumme då dei har ein litt vel skrikande farge? For gule må dei jo være, blå oppvask hanska er ikkje kult!
I dag har no eg gått rundt og lukta skikkelig godt. Bror min hadde nettopp kjøpt ein ny parfyme som lukta utrulig kjempe godt, så då måtte eg rett og slett berre spraye på meg! Bra at eg ikkje har møtt på nåkken kjent folk etter at eg spraya meg! Hadde vel vore litt vel rart? Merka faktisk at katten var litt skeptisk når han kjente sånn mann lukt - menmen må ta å få han vant mannfolk igjen no som han skal heim i jula.

Lukeparkering

Å du store allpakka! I dag er det 1.desember! Og i dag har eg jammen hoppa langt ut av komfort sona mi - for ei lita stund i allefall! Det er godt å være på ein plass der ein følar seg heime, rett og slett å være trygg på dei folka som er rundt ein! Kjempe hærlig!
For opp til Grete ein tur i dag og berre satt å koste oss i den gode og varme stova, hørte på chill musikk og hadde det veldig koselig :)
Fekk faktisk til drømmeparkeringa og - heilt nærme muren, berre nokre få cm å gå på. Det kunne rett og slett sjå ut som om eg hadde hatt stålkontroll når eg hadde rygga meg til...så da lar eg det berre være med det uten å seie stort meir...no var det berre å håpe på at ingen bil kom for å pakrer framfor min bil.... Når tida var komen for å reise heim igjen viste det seg at eg rett og slett hadde vore for dyktig til å parkere - eg var så nærme muren at det vart vanskelig å skulle kome seg der i frå, spesielt når det var komt en bil framfor min... sjølv om Grete var så snill å flytta bilen sin litt så måtte eg få han John til å rygge den ut...og det greidde han utmerka!
Eg og naboen kom oss no faktisk heim tross i at viskerane ikkje gjekk lenger enn 2 cm opp- og ned igjen... veldig greit å overleve syns eg!

BiT- bjelke i trafikken - livsfarlig!

Matteus 7:1-5: Døm ikke, for at dere ikke skal bli dømt! 2 Etter dommen dere dømmer med, skal dere selv få dom, og i samme mål som dere selv måler opp med, skal det også måles opp til dere.3 Hvorfor ser du flisen i din brors øye, men bjelken i ditt eget øye legger du ikke merke til? 4 Eller hvordan kan du si til din bror: 'La meg ta flisen ut av øyet ditt', når det er en bjelke i ditt eget øye? 5 Din hykler! Ta først bjelken ut av ditt eget øye! Da vil du se klart nok til å ta flisen ut av din brors øye.

Flisa og bjelken handler om korleis andre sine feilgrep tar seg ut i våra auge. I mange tilfeller er det naturlig å unnskylde og bagatellisere egen synd, så forstørra vi andre sine feiltrinn. VI måla alle opp mot noken,irriterande egenskapar, gode eigenskapar. Eg sjølv er jo nesten perfekt, mens andre har masse feil. Slik tenkar mange. Korleis tenkar du? Har du prata stygt om nokon for så å sei, men der er ikkje for å baksnakke? Kva er det for då?
Vi dømma, og bedømma andre. Gud vil at vi skal bedømme det vi høyre, og det vi ser, sjå v 15, men ikkje være dømmande, det er Gud sin jobb. Vi skal innrette oss etter Guds ord i tru, la verden være verden.
Jesus meinar ikkje at vi må være reine i oss sjølv før vi kan veilede/minne han på ein feil/flis, for kven kan vel då veilede? Men ei forutsetning er at ein sjølv kjenne og erkjenna sine egne feil/bjelke. Det ville vel ha vore litt rart om ei ”fungerande” banktjuv hadde sagt til ein annan: skam deg for at du tok eit eple av naboen sitt epletre…got the point?
Korleis ser du på deg sjølv? Det er mange syn på kven du er - det du sjølv og andre veit om deg - den delen bare du kjenne til, - det folk rundt deg veit om deg, men som du ikkje er klar over at dei veit, det du sjølv ikkje er klar over - blindsone.
Blindsone
Eg googla ordet, og fant følgande:
«Dødens posisjon» heite det når ein personbil forsvinn heilt i lastebilens blindsone. Lastebilar som treff personbilar, treff som regel i fremdøra eller bakdøra. Da mister personbilen styringa fullstendig, og blir som en kastebil. Ulukkene skyldast ikkje nokre andre enn lastebilsjåførene sjølv.
- ”Dei har ikkje vist nok forsiktigheit. Mange ganger skulle eg ønske at personbilsjåførene var meir forsiktige. Dei veit ikkje hvor stor blindsone vi har.
- Blindsone unnskylder selvsagt ikke uforsvarlig kjøring”.
Uansett kordan vi kjøyre ein bil, vil det alltid være ei blindsone der som hindra oss i å sjå klart. Ditta her gjeld også liva våra, akkurat som bjelken som hindrar oss i å sjå klart.
Mange gonga har eg hørt at nokon har sagt ”jammen, jammen eg såg deg ikkje, eg såg fleire gongar, men eg kunne ikkje sjå deg. Ditta her er ei blindsone, du såg etter, men du kunne ikkje sjå, før det var for seint.
Dødenssone – nokre gongar kan vi bli så vant med det gale vi gjer at vi ikkje reknar det som gale legner, ditta kan bli vår dødsdom, ein gong skal Jesus dømme oss, og Han veit alt om oss. Blindsona- kva sider av oss sjølve har vi skjult for oss sjølve? Gransk deg sjølv!
Slik uforsvarlig kjøring/leving er svært skadelig, for det skadar liva våra og våra forhold til andre og til Gud. Synd er ikkje av Gud, det vil berre føre oss vekk frå Han.
Blindsone unnskylder sjølvsagt ikkje uforsvarlig kjøring – altså vi må prøve å unngå uforsvarlig leving, altså prøve å styre unna synd, for det drar oss vekk i frå Gud og av og til ut på bærtur. Derfor er tilgjeving for syndene så viktig! Lære deg å bekjenn, ta ut bjelken din!

Jesus gjekk blant folket, men dei kjente han ikkje, farisearane, dei skriftlærte, dei som studerte skrifta og las om Messias kunne ikkje sjå kven han var–Blindsone. Joh1:11:Han kom til sine egne, og hans egne tok ikkje i mot Ham. Tenk på dinna her blindsona som farisearane hadde for Jesus, tenk på kor mange menneske dei påvirka, til å følge deira syn, utan at dei såg klart sjølve. Dei fekk folket med seg og ropte korsfest!!

Det same gjeld mange prestar og kyrkjesamfunn. Det blir ikkje berre farleg for dei prestane og ledarane som har syn som strida i mot bibelen, Guds Ord, men også for alle andre som føl dei, menigheita.
Altså, ledaren er han som ledar veg, og folket sit på i same bilen. Dei er like utsatt for å kræsje sjølv om dei ”berre” sit på. Nokre ledara har faktisk talt fått så dårlig syn at dei ikkje kan kjøyre meir, utan kanskje å vite sjølv kor dårlig syn dei eigentlig har. Dess fleire folk som er med, dess fleire sete og dess større bil trengst det – og det resultera i ei større blindsone, som er farlig- folk ser ikkje kva dei går til. Det er så viktig at folk får vite sanninga – irettesetting.

Johannes 8 står det om ei dame som vart grepen i hor, etter lova skulle ho bli steina. Då førte dei ho fram for Jesus og sa kva ho var skyldig i, då svarte Jesus at den utav dei som var uten synd skulle få kaste den første steinen. Då gjekk dei alle vekk, ingen kasta stein. På dinne måten her gjorde Jesus dei klar over si eiga synd, den synda dei ikkje tenkte på.
Er du snart til å dømme andre? Kva er det du treng å få kasta lys på i livet ditt? Heile livet ditt, og alle dine gjerningar!
Ikkje vent med å sjå sikre tegn på at du helde på å kollidere – eller for å sei det slik – ikkje vent på at flisa skal vokse til ein bjelke, men gransk deg sjølv, og la andre og DHA gå i forbønn for deg, slik at du kan bli klar over dine blindsone og gjer noko med dei! Vi treng folk som talar sannheit inn i liva våra, ikkje folk som talar det vi vil høyre. Bruk bibelen, den er sannhet. Vi skal ikkje dømme andre, det er Gud sin jobb. Vi lever i verden, men er ikkje av verden, vi er av Gud! Amen!

Kebab

Etter nokre mnd med god (eller kanskje rettare sagt dårlig) planlegging var dagen komen for at eg skulle ete kebab for første gong i mitt liv! Hurra, kor eg gleda meg siden eg har hørt SÅ masse fint om det, MEN, ein må jo finne ut av ting sjølv og ikkje dømme før man har prøvd… men eg kan ikkje sei at inntrykket mitt vart så mykje betre når eg såg at kjøtet var hengt opp på ein krok over den varme steikeplata, uuuh, masse bakteria å sånne ting der…men kanskje det var dei som skulle sette ekstra spiss på maten?
Kebab house vart den utvalgte plassen, og dei var ikkje så verst faktisk...eg fekk god hjelp når eg skulle velge om eg ville ha ”ekte kebab” eller ”ekte rullekebab”. Kva i alleverdens daga skal det bety, kva er forskjellen? Nei, eg måtte spør etter hjelp. Nok ein gong følar eg for å ta med ein skildrande dialog:
Meg: ”Kva er forskjellen på dissa to typane?” eg drog fort armane mine vekk frå disken då eg følte at genseren hadde satt seg fast i den nesten nylakka benken, noko den hadde gjort…
Kebab mann: ” det er nesten ikke det samme”
Meg: ”åååå, jammen da tar eg ein rullekebab”.
Betre kunne eg ikkje ha svart sjølv, valget vart så mykje enklare…Så blei det til at eg tok ein rullekebab, så rulla eg (haha) vidare oppover mot ho Grete som skulle vær resten av dei 50% som skulle ete kebab. Det heile resulterte i eit koselig måltid, etterfølgt av song og fyr og flamma i peisen.

" Snøen" Poeten Marita (les poeten, ikkje poteten)

Snøen er hvit
på nynorsk: kvit,
snøflugga fyk hit
- og dit,
Snøen den dekker bakken
og den smeltar i nakken
nedover ryggen det renn
eg heiter Marita, ikkje Glenn

Håret blir vått
det gjeld og min sokk,
Håret det frys til is
i Kina et dei ris,
det gjer vi her og
men ikkje så masse dog
eg likar kake
pappa han har ei hake
det har faktisk alle
pappa heiter ikkje Kalle

dette er siste vers
no har eg vore til pers,
snøen den har smelta
har du julebaksten elta?
snart er det jul
snøen er kvit ikkje gul,
det er det eg håpar
at det ikkje er tissedråpar

Alt for masse å tenke på! Nokre gongar skulle eg berre ønske at eg var dinna ukastrerte hannkjønns katten min sånn at eg slapp å gå på skule, jobbe og ha eksamen! Tenk at eg for eit år sidan kjeda meg så når eg las til eksamen at eg faktisk skaffa meg katt!
Eg lurar på kva eg skal finne på i år, ein ponni kanskje?
I dag så har eg ikkje gjort noko særlig, ikkje resten av veka heller faktisk, sjølv om at  det var dinna veka her eg skulle skjerpe meg med alt som gjaldt skule og eksamen! Men i staden for å skrive oppgåver, så har eg heller brukt tida mi på å tenke på kor mykje eg har å gjere, oppgaver og eksamen, og brukt tida på å bli sliten i hodet... og i tillegg så er eg gått tom for melk...livet e trasig av og til! Menmen snart, veldig snart, faktisk alt for snart så er det eksamen, og etter det - då altså, då er det FERIE!!!

Dum som eit brød - eller?

Nokre gongar så kan eg rett og slett ikkje fatte og begripe korleis folk har funne på å finne opp ting, altså korleis dei kom på at den tingen treng vi, eller korleis dei i det heile tatt har greidd å finne ut korleis dei skulle gjennomføre planlegging og å få tingen til å bli verkeleg. Og så kjem den andre saka, å finne namn til produktet! For eksempel tenk for ein smart person som fant på å kalle ein stol for ein stol, når ordet stole er noko heilt anna, du veit ”å stole på”. Deg kan eg stole på, deg kan eg sitte på – tja det er vel ein viss likskap mellom setningane… Jaja merkelig, men kva om for eksempel termos hadde fått namnet saft, og saft hadde fått namnet fjell, kva ville då ein termos ha vore, og kva ville då eit fjell ha vore? Og no tildags så er det jo ikkje fleire namn å finne opp, trur eg, vil det sette ein stoppar for utviklinga av nye produkt, for ein kan jo ikkje ha ei vare utan eit namn…
Noko som eg er like fasinert over, og som er rett og slett ikkje kan begripe og fatte – er korleis nokon fant på å lage tv…og telefon, radio, mikrobølgeovn, bil, utnytte råvarer som olje, elektrisitet, lyspæra, ja eigentlig så er eg fasinert av alt – bortsett frå omo tabletten som er pakka inn i plast som løysar seg opp i vatn, idioti! Det eg er mest fasinert over er korleis folk fant på å lage brød, og andre ting som må miksast og blandast saman før det må steikast eller kokast før det kan nyttast. Tenk da kor lang tid det tok å reinske kornet før det vart mjøl, og kor lang tid det tok å få vatn til å fordampe før ein kunne nytte seg av saltet, gjæra – ja kven i alle dagar var det som fant på å framstille gjær ut av ei sopp – for så å putte den ned i blandinga av mjøl og vatn og få den til å heve seg? GENIALT!!!
Men tenk om personen ikkje var så genial som eg vil ha det til? Tenk om han bare var heilt ”lost” i hodet sitt….”Oj nei, no sølte eg vatn ned i mjølet til ho mor, eg må ta å røre om slik at det blir vekk…oj, nei det gjekk ikkje, eg kastar det på bålet slik at vatnet fordampar slik at eg kan koste opp mjølet igjen og legge det i krukka..å nei, då vil det jo komme masse aske med også, eg tek å legg krukka ned slik at det ser ut som nokon har kvelva den, og legg vatn blanda med mjøl på ein av dei steinane som er rundt bålet… ” Etter 40 minutt kom ho mor tilbake og fant mjølet som var blitt til eit brød. Kven veit?

Vi snakker fredags pizza

Då fekk eg endelig bryna meg på mine blomsterferdigheiter igjen, og komt meg på jobb på blomstershappa! Ohh lenge sida mellom kvar gong eg er der, så det er alltid litt skummelt å skal begynne å lage buketta og div. framfor kundane, men det ordna no seg etterkvart:)
Etterjobb så skulle eg ta meg ein tur på Ålesund bedehus, men siden eg var 1 time forsinka så tørte eg ikkje gå inn, så da satt eg ute i gangen og fraus, for ned på Narvesen og reiv ned ein del koppar før eg greidde å søle masse kakao på dinna automaten der, men etterkvart som fingrane mine tinte kom det seg. Stakk opp på bedehuset igjen og etterkvart vart møtet ferdig.
Stakk opp ein tur til Grete etterpå og inviterte nokre venna, og laga pizza. Mmm good stuff! Vi snakka til langt på natt, og då var Grete så snill at ho lurte på om eg ville overnatte, og jaaa det ville eg. Ho hadde til og med ein tannkost som sto klar å venta på meg!!! Hurra for ei bra dame!

Brannvarslaren - igjen!!

Nei, at det går an!!
I dag når eg kom heim frå nattevakt og skulle få til å sove litt, så jammen meg begynte brannvarslaren å ringe igjen!!! Hjelpe meg, kordan er det mulig å få den til å ringe kl 08 på morgonen??
Eller eigentlig veit eg ikkje kva klokka var, for eg var framleis i sovemodus...
Eg låg å sov, som vanlig måtte eg trykke på mobilen for så å skjønne at det var brannvarslaren. Eg lurte på om eg skulle presse katten ned i ein sekk - før eg fant ut at eg berre skulle droppe heile katten og redde meg sjølv. Men så vart problemet igjen: dyne eller jakke, sko eller tøfla, låse døra eller ikkje? For å gjere historia kort, så kom eg meg heller ikkje dinna gongen ut av rommet før varslaren slutta å ringe...eg var ikkje i nærheten av døra eingogn, og siden rommet er ganske lite så skal eg fysisk sett være ganske nær døra heiletida....neste gong - da skal eg klare det!!

KiK- Kakao i kulden

Etter å ha hatt nattevakt på sjukehuset, var eg svært opplagt når eg gjekk frå jobben. Faktisk sånn at eg hadde lyst å sei at eg kunne jobbe for nokre av dei trøtte tryna som etter kvart dukka opp på vaktrommet, og drap den overtrøytte stemninga, men for all del – det var eigentlig ganske bra, for overtrøytte var vi alle 4 nattevaktene! Eg var så klar for ein ny dag at eg faktisk koste meg når eg skrapa av all isen på bilen, nesten sånn at eg vurderte å skrape av all frosen på alle vindauga…men det får no være måte på. Når eg etter kvart fekk parkert uttafor huset her så såg eg den nice Audien, da måtte eg jo sjølvsagt parkere ved sida av den! Så fant eg ut at sida eg var så våken så skulle eg ta å skrape av bilen, god morgon overraskelse liksom, men først skulle eg opp på hybelen og lage meg noko frukost til å ete ute, før eg gjekk inn å la meg igjen. Men når eg kom ned igjen så var bilen vekk…eg turte heller ikkje begi meg ut på å skrape på dei andre bilane då eg ikkje visste heilt kven som eigde dei…
Eg traska vidare bortover mot middelaldermusset og fant ein koselig plass nede i fjøra, der eg hadde sikt mot fjella, og i den retninga sola sto opp. Mens eg gjekk bort igjennom graset, knasa det lett under beina mine av alle dei stive grasstråa med kvite frost krystalla. Bølgane slo forsiktig mot steinane, mens det begynte å bli flo. Ein eller anna fugl kvitra (prøvde å kvitre) og fekk meg i godt humør (fordi det minte meg om blokkfløyte spelinga mi). Himmelen var nesten heilt skyfri, og den var lett orange farga av den begynnande sol oppstiginga. Den friske kalde lufta fekk kinna mine til å bli rødfarga, og nasa mi vart ildrød, men det gjorde ingenting. Ein vintermorgon ute i naturen er heilt toppers! Eg fekk pakka opp det naturtroe pleddet mitt med tigerstripa som glidde rett inn i det norske naturlivet, eg tømte kakao i koppen og såg kordan dampen av den vart feid vekk med den svake sjø lufta som kom svevande innover mot land, skivene med brunost var klare til å bli tygga og blanda med spytt, for så å bli elta litt i magesekken for så å passere vidare gjennom systemet. Etter kvart som tida gjekk, vart skiva hardare og hardare, og brunosten hadde tilslutt blitt frossen, sånn at det faktisk iste i tenna mine når eg åt den. Så for å unngå å sjå resten av soloppgangen pakka eg saman tinga mine og gjekk å la meg. For ein knall start på dagen…kjipt å måtte sove den vekk…

Båndtvang

Nok eingong bli eg fasinert av skilt. Eg og Mirjam var på tur då vi såg ditta skiltet her. Har liksom ikkje tenkt over det før Mirjam sa det. På skiltet står det tydeleg både med ord og bilete at det er båndtvang, men posa er vel kanskje ikkje det mest solide å lage hundeband av? Kanskje til dei hundane som er så små at ein faktisk talt kan bære dei i ein brødpose, men kva med store sterke hundar som likar å skremme livet av folk når dei går kveldstur? Då vil i alle fall ikkje eg, av nylig erfaring, sette mi lit til band som er laga av posa…det e no ikkje rart at det er så mange hunda som spring laust i skauen når skiltet oppfordra folk til å lage pose-band! Den beste løysinga måtte vel i sofall vore å klipt hull til hovudet og beina i ein søppelsekk og snørpa saman bak (halen stikkande ut selfølgelig) og deretter knytt saman mange posar slik at det likna på eit band. På dinna måten her slepp ein også å måtte plukke opp hundebæsj da den vil samle seg i posen…

Ålesund @ night

På søndagen når det var begynt å bli litt mørkt måtte selvfølgelig turen takas til fjellstua. Vi bestemte oss for å være spreke og tok alle dei mange trappetrinna oppover. På skiltet sto det at det var 418 trappetrinn opp, men det kjem vel kanskje an på kor ein begynner å telle trappetrinna? Når ein begynte å telle nede med skiltet vart det ca 450 trinn eller noko sånt, kanskje det er eit lure skilt, som skal få flest mulig til å komme opp, for når det står 450 (+-) kan no folk bli vett skrømte, og slitne berre av tanken. Etter å ha vore på toppen og speida utover byen, med frisk mild sjøluft og stjerneklart (bak skyene vel og merke) ville fortsatt ikkje Mirjam ned, det var rett og slett for fint til berre å gå der i frå! Ho lurte til og med på om vi skulle overnatte der oppe, hadde no vore koselig det da, men det er litt kjipt å legge seg til å sove på ein plass der det er mange turgåara! Så etterkvar for turen heimover. Mamma og brødrene mine kom heim frå ”Verket”, så då var besøket med slekta frå vikane over. Etter å ha hatt ein ekstra person under taket på heile 25 m2 , var det deilig å trekke litt frisk luft seinare på kvelden, og samle tankane før den nye veka skulle begynne.

Rollerblades tur

No har eg hatt nokre flotte dagar saman med lillesøstera mi Mirjam! Og endelig har eg fått besøk av nokon som likar katten min, og som katten ikkje er redd for. Og endelig har eg fått besøk av ein person som katten er meir gla i enn meg…hehe…så no slapp eg all dinna snublinga bort over golvet grunna hannkatten si ”eg legg meg her for å få deg til å snuble, og for å få oppmerksomhet” innstilling. For å sei det sånn så skal han no få nok å gjere i dei komande vekene, for Mirjam har pøsa på med gåver som ho har laga og kjøpt til han, snille du Mirjam (som får meg til å måtte rydde masse katteleikar). Sidan Mirjam har gått på rulleskøyter sidan ho var veldig ung, så høyrte det selfølgelig med ein rollerblades tur. Vi for no rullande bortover mot høgskulen, og vi vart ganske fort klare over at vegen bortover hadde masse helling, dvs det gjekk hard utover rekkverka bort igjennom, for bremsene hadde vi brukt opp for lenge sida! Hmm ja ditta her får meg til å tenke på ideen eg fekk første året eg budde her i Ålesund. Jo, da bestemte eg meg for å gå på rulleskøyte heilt heim til Innvik, Hilde K, store søstera mi ville også være med. Det tar vel ca 2,5 timar å køyre i bil, over fjell, masse oppoverbakke, tunellar, og bratte nedover bakka. Det er faktisk berre den siste halvtimen med bil frå Stryn til Innvik der strekninga er heilt flat! Eg hadde ikkje tenkt å trekke meg, sjølv om eg kjente kor travelt det var berre å tenke på å gå på rulleskøyter i brattebakkar, og bremsinga nedover alle bakkane, untatt dei 10 siste meterane… heldigvis sa mamma at vi ikkje fekk lov til å drepe oss, så da trakk Hilde seg! Åhh, kor gla eg er for det, for da blei det ingen tur…men eg skal ta å sykle heim eingong…har eg lyst til…kanskje…ta med telt og campe ein eller anna plass…ja det vil eg…til sommaren…kanskje…

Sunne matvarer...og kaffi

I går når eg for på shopping på moa, så var eg svææært sulten. Og då, då kjøpar eg middag til fleire dagar!! Eller rettare sagt, eg kjøpar det meste som eg trur eg kan bli mett på, og det er jo ikkje akkurat lite heller. Eg plukka med meg ein del fisk, poteter og sånne sunne ting. Når eg hadde satt meg i bilen kom eg på at eg måtte bortom brødrane mine…fordi vinteren er begynt og kome, og i tillegg til at eg ikkje har lagt om til vinterdekk enda…Nei, off, eg hadde jo kvit jakke på meg, kva var det eg hadde tenkt på?! No kunne eg jo ikkje legge om til vinterdekk lenger, eller brødrane mine kunne gjere det i staden for meg!! Hurra, for ein utmerka ide!! Så, då for dei faktisk ut å la om til vinterdekk for meg Etter ei stund så for eg heim og måtte plassere matvarene i kjøleskap og fyseboks. Men hmm, eg hadde no kjøpt så masse mat at det nesten ikkje var plass til noko av det i fryseboksen, men etter å ha tatt ut alt frå boksen, og nærmast klemt ut all luft på alt som var der inne, fekk eg døra igjen. Når klokka vart masse på kvelden fant eg ut at eg hadde glømt å skrive evaluering til dagen etterpå, så då måtte eg ta å koke litt vatn, og blande i litt pulverkaffi. Eg drakk 3 koppar kaffi, og entra stadiet ”kaffisjokk” eller noko sånt, eg skjønte ingenting, og alt virka så rart. Etter å ha brukt tida til å sitte på Msn, og ingen opg skriving måtte eg drikke meir kaffi. Eg entra no det 6 sjokk stadiet grunna stort kaffi inntak! Eg fekk no skreve ned nokre ord på evalueringa, men kunne ikkje huske noko av det når eg la meg…overraskande nok sovna eg ganske fort.
I dag når eg vakna så såg eg til mi store overrasking at det var ei heil grønsaks blanding eg hadde glømt å pressa inn i frysen igjen! Så då måtte eg lage 600g grønsaker til middag!! Off gjett om eg er mett da, sjølv om at eg berre har ete 300g av grønsakene i dag, i tillegg til laks og poteter…resten må eg spare til i måra, om eg orkar tanken på grønsaker då!! I tillegg så kunne eg fortsatt ikkje huske kva eg hadde skreve på evalueringa, utrulig godt formulert faktisk og bra innhald. Hmm, dunkle mystiske saker! Svart kaffi er jammen skumle greier!

Flau shopping

Ein vanlig dag, trudde eg. Ingenting hadde forutsatt at det skulle bli ein slik dag! No skal du høyre: Eg tenkte eg skulle ta å fare på shopping for matvarer. Turen for innom Ica Maxi, der eg plutselig såg at det var super tilbod på…emm ja det flauaste eg veit å kjøpe: dopapir. Eg gjekk diskre forbi hylla og måtte snu meg for å sjå om det var nokon som holdt auge med meg. Eg fekk lurt meg bort til isdisken, for eg turte ikkje gå rett bort til det flaue produktet. Med isdisken sto eg å speida etter om det kom folk i mi retning, når ein del minutt hadde gått, og isen sikkert hadde smelta fordi eg vart så varm og nervøs, vart kysten vart klar. Eg fekk psyka meg opp til å små jogge bort til dorull hylla... eg røska med meg 4pk…når eg først skal kjøpe ditta produktet her gjer det meg ingenting å kjøpe masse, betre å få det overstått for ei stund liksom. Eg for bort til kassa i racerbil fart, og lempa produktet opp på rullebandet. Ho i kassa vart plutselig usikker på om det var Lambi som var på tilbod, og tok med seg ei pakke og meg bort til hylla, for så å gå tilbake til kassa med dorullen i handa, og meg, knallrød i ansiktet , på slep. Eg tenkte berre: ” slapp av liksom, vi skal bare ta oss ei runde i butikken sånn at alle kan sjå det flaue du har kjøpt!!!”. Når det var overstått var den neste utfordringa å kome seg ut til bilen. Då angra eg plutselig på at eg hadde vore å kjøpt dissa flaue greiene her, så eg vurderte nesten å sei at eg angra på at eg hadde kjøpt det, og ville ha ein til gode lapp, eller rett og slett bare springe i frå alle 4 pk som hadde fulgt rullebladet heilt til endes, valgmuligheitane var mange, men eg valgte å prøve å få dei med meg heim igjen. I 180 km/h, med haudet kikkande ned på skospissane mine, og ein målretta kurs kom eg tilslutt ut til bilen. Neste utforring var å finne bilnøklen, og den, den hadde eg lagt på ein lur plass som var så lur at eg rett og slett ikkje kunne finne den. I mens hadde eg lagt frå meg posen og dei 4 pk flaut produkt, utan pose, ved siden av bilen, mens eg gjekk diskre vekk frå bilen sånn at ikkje folk skulle skjønne at det var min bil og mine varer som låg der. Eller diskre var det vel ikkje, for eg gjekk så fort eg kunne!!Eg fant nøkklen og kasta tinga inn i bilen, og rusa av garde mot hybelen!! Pjuhh godt å sitte i bilen, med produktet gjømt bak dei sota vindauga mine, liggande nede på gulvet bak førarsetet og passangersetet, for tenk om eg hadde blitt stoppa i kontroll, med det flaue produktet i førar setet. Så kom eg heim, men eg måtte alikavel opp forbi ein del etg før eg kom til min etg. Eg kan med vissheit sei at eg ALDRI har brukt så kort tid opp dissa trappene før, for her gjekk det unna. Neste prosjekt er å få dei 2 siste pakkane opp…lurar på om eg skal stå opp midt på natta å gjere det! No når eg har møtt folk i dag, så har eg følt det har stått ”dorull” i panna mi!! Eg veit, eg er eit sjukt sjukt menneske!!

Ikkje få panikk, IKKJE FÅ PANIKK!!!!!!!!!!!!!!!

Eg bråvokna klokka 0226 og trudde at telefonen min ringte, og som vanlig får eg full panikk når telefonen min ringe når eg søve, for da trur eg at eg har forsove meg til eit eller anna, uansett om eg har lagt plana eller ikkje. Men etter å ha stått å trykt på telefonen ei lita stund og prøvd å finne ut kvifor den ikkje slutta å ringe, så fant eg ut at det var brannvarslaren som dreiv å lagde lyda som fekk trommehinna mi til å få frysninga. I fullpanikk fekk eg sprunge fram og tilbake på golvet i nokre 10 tals sekund, før eg fant ut at eg måtte kle på meg og kome meg ut…eg fekk tatt på meg buksa og brukte lang tid på å vurdere om eg skulle ta med meg dyna eller eit teppe, for ute var det jo kaldt. Kass sko skulle eg ta på, skulle eg ta tida til å ta på meg sokka, eller skulle eg bare springe ut? Skulle eg ta på meg hue og votta, skjerf? Kva med ein tyggis, soveånde er vel ikkje akkurat så veldig bra,men kor i alle daga hadde eg lagt tyggis pakka? Og nøklane, kor var det eg hadde lagt dei igjen, eg kunne jo ikkje gå frå døra ulåst, eller skulle eg i det heile tatt låse døra, tenk om brannmenna måtte inn på hybelen min... Alle tankane svirra i hovudet mitt, men etter å ha summa meg litt, bittelitt, så fant eg ut at eg bare måtte ta på meg nokre sko, og droppe dei andre plagga siden eg ikkje hadde tida til å ta dei på meg ettersom eg hadde tenkt så masse…Eg tok på dørhandtaket, så slutta klokka å ringe…nesten irriterande at eg ikkje kom meg lenger etter alt det stresset…Det har skjedd akkurat på same måten før, eg kjem meg aldri ut…eg håpa det aldri begynne å brenne her, for da er no eg ille ute! Kanskje eg skulle varsla brannfolka med eingong, slik at dei veit kor eg er om det skulle begynne å brenne her…eg er faktisk personen til å begynne å rydde, i frykt for at brannmenna skulle sjå kor rotete eg har det..

Helga er over, Marita er vedsiden av

Etter 6 tima med søvn så kjente eg trangen til å stå opp, ta meg ein dusj og ha ei stille stund. John og Ivar joina :) Eg gleda meg så til juleferien, tenk å begynne kvar morgen sånn da, utrulig digg, det vil eg anbefale varmt, eller kaldt, eller tja det kjem an på om du er varm eller kald blodig... Vi hadde eit godt måltid igjen, og plutselig, så gjekk straumen...Etter å ha planlagt den berømte sei middagen sånn underbevisst, kunne eg kjenne at heile middagen datt i dass, eller toalettet sagt på fint. Vi fant ut at vi skulle ta å reise på gudstjeneste, så da fauk vi atter ein gong. Frikyrkja uten straum var ein artig opplevelse det:) Når vi kom tilbake var fortsatt ikkje dei andre karane stått opp, og huset var begynt å bli kaldt...vi fyra litt og fant ut av vi måtte begynne å koke vatnet oppå ovnen, noko som aldri ville ha gått...eller jo kanskje, men da ville det tatt sikkert 6 tima å koke potetene...fisken den kunne vi alltids pakke inn i folie og kaste den inn i peisen, eg fekk no den brilliante ideen med å koke dei i vannkokaren..men så plutselig, så kom straumen igjen. Hurra! Vi laga ovnsbakt sei med løk og paprika og ein touch of lemon, poteter og grønnsaker og til og med agurk i sånn eddik lake. Dei som var skeptiske til fisken fekk prøvd seg på fiskekaker, ikkje fristprice merke vel og merke! Middagen vart nydelig god, og beina i fisken plukka vi ut, det eine etter det andre.
Så begynteopp ryddinga, og jo, det vart gjort veldig effektivt og raskt, faktisk så effektivt og raskt at ikkje vaskemaskina fekk tida til å bli ferdig, så den måtte vi stoppe, så fauk vi avgarde mot Ålesund igjen. Hadde masse kloke ord å dele på vegen heimover, og eg følte absolutt at dinna helga her har vore den beste på lenge. For innom brødrene mine ein tur, og skulle hente katten, men eg var så trøytt at eg ikkje orka å ta han med meg. Jon kjørte meg heim, og det var så vidt at eg greidde å halde meg vaken, klokka var då 1930. Klokka 2009 la eg meg, og sovna momentant.

Runde, Sei, Hummer og Kanari

For ein deilig start på dagen! Våkna kl 0900 og sto opp, satte meg ned i stova med Bibelen og hadde ei utrulig bra stund. Åhh tenk å ha så god tid kvar morgen da, sleppe å stå opp kl 0530 for å ha tida til å lese litt! Dinna helga her måtte bare utnyttast på det fullaste:) Etter nok eit måltid så fant vi ut at vi skulle oppleve etternavnet mitt, med andre ord: fare på utflukt til RUNDE. Vi pakka sekkane (som vi ikkje hadde) og tok med fiskestengene, så fauk vi avgarde!Vi måtte rett og slett bare få fiske siden vi hadde planlagt å ete fisk på søndagen... Først tok vi oss ei lita råneRUNDE heilt ut til slutten på vegen på RUNDE. Vi vart faktisk så fasinert av bølgene, at vi for min del kunne vore der resten av dagen, om vi berre hadde hatt eit varmt hus med eit stort vindauge å kikke ut igjennom! Men det hadde vi altså ikkje, så da fauk vi vidare på leit etter ein molo vi kunne prøve lykken på. Og gjett om vi hadde lykke da, vi fekk masse fisk, eller 9 stk, eller egentlig 8 siden Ivar kasta den eine på vatnet, og eg, eg fekk 3 av dei:)Mens andre hevda dei kom ut av tellinga...*host-fornokotull-host*
For å sei det sånn så e ikkje all fisk, dårlig fisk, for dinna seien her hadde eg skikkelig trua på. Etter å ha floka til fiskesnøret alt for mange gongar, og fått fisk på dei gongane eg egentlig ikkje fiska men snurra inn snøret som ein gal for å unngå at det kom nedi botnen, og ganske så cyanotiske fingre, så for vi vidare, til ei anna kai...Brrr, ingen fangst der...
Så for vi til huset og laga to very good "pitsa", og åt oss alt for mette, men likavel så skulle vi ete meir. Men først måtte vi selfølgelig spele "Hei knekt" som Kristoffer lærte oss, og eit "plasser flaska så lang framfor deg du kan uten å røre teppet opplegg spel". Nokre timar seinare var det duka for hummar...mmm...eg lika smaken på det stygge dyret, sjølv om det ser ut som ein diger rød edderkopp...grøss..., bare sjå kor ekkel og sint den ser ut...etter ei andaktsstund og masse speling, så plutselig var den dagen og gått...så da måtte vi legge oss igjen...i eit overoppheta hus!! æææ panikk varmt!

KRIK tur

Ja, då var det plutselig fredag igjen, veka går alt for fort og seint på samme tid! Men ja, fredagen kom no den som vanlig, og dinna helga her hadde vi på KRIK bestemt oss for å reise på tur til feriehuset vårt i Fosnavåg. Først måtte no eg få pakka dinna bagen min, som eg egentlig føla blir mindre for kvar gang eg skal på tur...men eg fekk no pressa alt oppi etter ei stund, etter at eg hadde tatt ut en del for å ta det oppi ein anna bag....ja sånn kan no det gå... Etter å ha kjørt i tja, vel 30 sekund så streika lysa på den eine bilen (som forresten ikkje var Ford), men dei fekk no fiksa det etter ei lita stund, vi kjørte Ford, og den virka lysa på=)
Vi var 6 stk som reiste, og kom fram til eit kaldt hus i 19 tida på kvelden. Gjett om eg har funne ut at eg skal ha varmepumpe på huset mitt ein gong i framtida da, for dinna vifta gjorde jammen susen!! Vi laga til ein koselig kveldsmat med reker og greier, og etterpå samlast vi i "peis-stova" og prata og spelte spel, og eg, eg trylla!! Asgeir, ein gong skal eg fortelle deg kva eg gjorde:) Så etter å ha ledd litt av tryllekunsten og spelte bondebridge og andre saker, så vart klokka plutselig masse og tida var komen for å legge seg.

When you wish upon a star...

Etter å ha hatt ein sjukedag med feber og fullstendig gangsperre ”all over the place” ,brå vakna eg midt på natta, og vart utrulig skrømt og redd. Det såg ut som om himmelen hadde ramla ned på taket her, for stjernene var så utrulig nærme…eg fant ut at eg bare måtte sove vidare, og håpe på det beste. Heldigvis var himmelen der den skulle være morgonen etterpå, trur eg, om eg ikkje har sånne rare ”syn” enda og da, og trur at alt er som det skal være…kven veit, tydeligvis ikkje eg, eg leve berre i håpet

Vegg til vegg teppe?

I dag trudde eg katten min la an på meg! Eg skjønna at Paazan, som er eit år, kanskje har begynt å bli vaksen. Han sto vedsiden av meg i dag, då eg ferska han i å ni stirre på bakdelen min…æsj ekkle katt tenkte eg, han vifta litt på halen og bøyde seg ned mot gulvet, så plutselig som om han skulle ha vore med på ein 100 meters stafett i OL fauk han like fort som lynet og kanskje enda fortare enn det, og festa klørne pårompa mi!! Wææ gjett om eg fekk panikk da, og gjett om eg hylte!! Eg tenkte no mitt at eg måtte ta å bestille time med dyrelegen sånn at han fekk kutta visse ledningssystem som er ganske så nærme halen... Etter å ha komt meg ut av sjokket så begynte eg å reflektere over den skjedde handlinga. Eg fant ut at eg hadde blitt sittande i stolen til katten, sånn at eg hadde ein massiv hårdott som veia i vinden (nei, eg feis ikkje) som han skulle angripe…
Rare greier for når håret er i sofaen eller på gulvet så vil han ikkje være der, men tar seg til takke med scrabble eksa mi, eller andre ting som ligg på gulvet, ledning, oppi sekk, ark!! For meg så fungera alle håra nesten som eit vegg til vegg teppe, fryse aldri på beina med andre ord!! Ja så spara eg jo masse penga på straumen!!