I løpet av festen fekk eg sneke meg til ei stund med den vakre lille Julie. Jo, vi hadde det aldeles artig i lag vi. Kommuniserte veldig bra, og leika med ei dukke med ein blå hatt og kluten som ho hadde gulpa på. Den var no forresten veldig god å ha i tilfelle ho skulle gulpe på meg, for det pleier dei fleste av barna eg helde gjere, om det ikkje e gulping, så går det den andre vegen.

Godt ut i kakeetinga var det tid for meir talar, og då fant ho søte lille Julie ut at ho skulle ta å presse ut litt masse. Og det gjorde ho, med ei ganske så høglytt pressande stønning. Men så ropte toastmastaren meg fram på scena, så då måtte barnets far ta over…